10 lutego 2020 roku mija 80 lat, kiedy to władze sowieckie przeprowadziły pierwszą z czterech masowych deportacji obywateli polskich, w czasie której do północnych obwodów Rosji i na zachodnią Syberię wywieziono około 140 tys. ludzi. Deportowano wielu mieszkańców Białegostoku i okolic. W czasie transportu deportowani umierali z zimna, głodu i wyczerpania, a po dotarciu na miejsce zsyłki czekała ich niewolnicza praca, nędza, choroby i głód. Deportacje, miały na celu zniszczenie cząstki polskości i razem ze zbrodnią katyńską miały doprowadzić do zniewolenia polskiego społeczeństwa. Kolejne deportacje obywateli polskich przeprowadzono w kwietniu i czerwcu 1940 r. Ostatnią rozpoczęto w przededniu wojny niemiecko-sowieckiej pod koniec maja 1941 r.
W czasie całej okupacji sowieckiej, od 1939 roku do 1941 roku, tylko z samego Białegostoku co piąta osoba została wywieziona na Sybir, a prześladowaniami sowieckimi była dotknięta “niemal każda rodzina”. W sumie według danych NKWD w czterech deportacjach zesłano około 330-340 tys. osób…
Pamięć o tych wydarzeniach i upamiętnienie ofiar deportacji to nasz obowiązek. O godz. 12.00 zebraliśmy się na holu bursy i uczciliśmy poległych minutą ciszy. Następnie udaliśmy się pod pomnik, grób Nieznanego Sybiraka gdzie złożyliśmy kwiaty i zapaliliśmy znicze.
Ewa Gasparewicz
