“Życie ludzkie jak iskra,
jak płomyk zdmuchnięty powiewem wiatru,
jak wiersz niedokończony – błyska i gaśnie”,
ale przecież coś pozostaje…
…Pozostaje nasza pamięć. To właśnie w listopadzie – miesiącu wielkiej zadumy – w sposób szczególny wspominamy bliskich naszym sercom , których nie ma już z nami. Myślimy także o tych, których nie znaliśmy, ponieważ tradycją w bursie stało się odwiedzanie i porządkowanie grobów na Cmentarzu Wojskowym. W tym roku udaliśmy się tam w dniu 28 października pod opieką Pani Anny Gibulskiej.
Wykonując prace porządkowe, otoczeni „polską złotą jesienią”, zadumaliśmy się nad upływającym czasem, nieodwracalnością losu, nad sensem istnienia. Skierowaliśmy swe myśli ku tym, których nie ma wśród nas. W skupieniu zapaliliśmy znicze na znak, że ciągle jest ktoś, kto pamięta.